Om vleeskippen, vleeskalkoenen en vleesvarkens te maken zijn ouderdieren nodig

De kinderen hebben een grote eetlust. Ook de papa’s en mama’s hebben een grote eetlust. Om problemen met de gezondheid te voorkomen wordt het voer voor de ouderdieren gerantsoeneerd.

Als de dieren onbeperkt te eten krijgen worden ze te zwaar en krijgen ze gezondheidsproblemen.

Ook drinkwater wordt soms beperkt gegeven. Zodat de dieren niet overmatig drinken tegen de honger.

Kippen die veel drinken, ontlasten vaker en de ontlasting is natter.

Het zaagsel waarop kippen staan, wordt niet of nauwelijks verschoond. Daardoor krijgen kippen die veel drinken eerder last van voetzweren, want het zaagsel is sneller doordrenkt met mest.

De opa en oma’s van vleeskippen zitten in fokbedrijven. Deze fokbedrijven zijn gespecialiseerd in het selecteren en fokken van kippenrassen met een hoge vleesopbrengst.

Wereldwijd zijn er maar een paar bedrijven gespecialiseerd in het fokken van kippen. De kuikens van deze kippen gaan naar vermeerderingsbedrijven: de vleeskuiken-ouderdierenbedrijven.

In vleeskuiken-ouderdierenbedrijven zitten de papa’s en mama’s van de vleeskuikens.

In 2019 waren er in Nederland 175 vleeskuiken-ouderdierenbedrijven. Daarnaast zijn er 64 bedrijven die de opfok van ouderdieren verzorgen. Er worden ongeveer 4,5 miljoen oudervleeskippen gehouden, die jaarlijks 900 miljoen broedeieren produceren.

Een vleeskuikentje van 55 gram bereikt in zes weken een gewicht van ongeveer 2300 gram. Aan het borstvlees, de kipfilet, wordt het meeste geld verdiend. Het borstvlees is extreem groot. Dit levert samen met de snelle groei van het dier, grote nadelen op voor de gezondheid van de kip.

Vleeskuikens worden na zes weken geslacht. De kans dat de organen het begeven en de poten het gewicht van de kip niet meer kunnen dragen wordt daarna te groot.

De moederkippen van de vleeskuikens leggen ongeveer zeventien maanden eieren. Na zeventien maanden hongerlijden en eieren leggen worden moederkippen geslacht.

Kippen worden natuurlijk bevrucht. Een haan in de pluimveehouderij vertoont geen natuurlijk verleidingsgedrag, bovendien is de haan fors en ruw. Waardoor de paring voor de vrouwelijke kippen stressvol is.

Een vleesvarken bereikt in een half jaar tijd, een gewicht van 110 kilo, en wordt daarna geslacht.

Fokzeugen krijgen in de varkensfokkerijen beperkt te eten.

Moedervarken wordt anders door haar genetisch bepaalde eetlust te vet.

Het hormoon oxytocine brengt de geboorte opgang. Bij zware fokzeugen wordt het hormoon oxytocine over meer kilo’s verdeeld. Waardoor de weeën zwakker zijn en de bevalling trager verloopt. Het gevolg daarvan is dat de kans op biggensterfte tijdens de bevalling toeneemt. Ook geven vette fokzeugen minder melk en minder biest.

Bovendien kost voer geld. Het geven van zo min mogelijk voor is goedkoper dan een varken onbeperkt te eten geven. 

In Nederland lijden jaarlijks 880.000 fokzeugen honger.

Een fokzeug wordt ongeveer vier jaar oud, daarna gaat ze naar het slachthuis. In 33% van de gevallen wordt een fokzeug geslacht omdat ze vruchtbaarheidsproblemen heeft. Op de tweede plaats staat kreupelheid.

Gezondheidsproblemen door eenzijdig voedsel

Dieren die niet gehouden worden voor de voortplanting krijgen veel voer. Melkkoeien, vleeskalveren, vleesvarkens en vleeskuikens krijgen veel voer.

Het energierijke voedsel is eenzijdig. Het bevat voor een goede spijsvertering te weinig vezels. Dit veroorzaakt bij dieren gezondheidsproblemen. In Nederland lijden 20 miljoen dieren door te veel of eenzijdig voedsel.

Bijna 10 procent van de melkkoeien heeft last van stofwisselingziekten als pensverzuring, omdat het lichaam het krachtvoer niet goed kan verteren.

Op varkenshouderijen heeft 58 % van de varkens een maagaandoening onder anderen door een tekort aan vezels in het voer, bij fokzeugen is dit percentage 74%.

Het vezelarme energierijke voedsel kan bij biggen lijden tot necrose.

Necrose is het afsterven van weefsel aan de uiteinden van staartjes en oren. Dit wordt veroorzaakt doordat schadelijke gifstoffen uit darmbacteriën in de bloedbaan terecht komen.

Witvleeskalfjes krijgen een speciaal dieet met weinig ijzer en ruwvoer. Het gebrek aan ijzer en ruwvoer veroorzaakt maag- en darmaandoeningen. Te weinig ijzer veroorzaakt verzwakking van het immuunsysteem en zorgt ervoor dat het kalf zich zwak en futloos voelt.

Legkippen krijgen soms synthetische kleurstof door hun eten, om de kleur van de dooier van het ei te beïnvloeden.

De kleur van de eischaal is genetisch bepaald. Kippen met witte oorlellen leggen witte eieren. Kippen met rode oorlellen leggen bruine eieren.

Het voedsel wat de kip krijgt bepaalt de kleur van de eidooier.

Een kip die voer krijgt op basis van tarwe legt eieren met gele dooier. En een kip die voer krijgt op basis van mais, legt eieren met een meer oranje kleur. In mais zit caroteen, dit pigment kleurt de dooier meer oranje. Soms krijgen legkippen synthetische kleurstof door het voer om de kleur van de dooier beïnvloeden.

Pasgeboren dieren krijgen te weinig biest

De eerste moedermelk van koeien, geiten en biggen wordt biest genoemd. In de biest zitten belangrijke voedingsstoffen en afweerstoffen. Deze stoffen zijn noodzakelijk zijn voor het opbouwen van een goede gezondheid en afweermechanisme.

Kalfjes, lammetjes en biggetjes worden zonder antistoffen geboren. Alleen de eerste levensdag kunnen de antistoffen in de biest de darmwand passeren en in het bloed terecht komen. Het binnen krijgen van voldoende biest is noodzakelijk. Dieren die te weinig biest hebben gekregen groeien niet goed. Kalveren die te weinig biest hebben gekregen hebben meer kans op diarree en luchtwegproblemen en gaan eerder dood.

Bij melkkoeien en melkgeiten worden de pasgeboren jongen direct na de geboorte bij de moeder weggehaald. De melk is bedoeld voor menselijke consumptie. Ook in de biologische geitenhouderijen worden pasgeboren jongen direct bij de moeder weggehaald.

Na de geboorte van het kalf wordt moeder koe gemolken. De biest wordt met de fles, een speenemmer of sonde aan het kalf gegeven.

Uit een onderzoek van MSD Animal Health blijkt dat 62% van de kalveren in de eerste 24 uur te weinig biest krijgen. Dit heeft grote gevolgen voor de ontwikkeling van het kalf.

Biggen drinken bij de moeder. Varkensmelk wordt niet gebruikt voor menselijke consumptie. Door het grote aantal biggen per worp, krijgen de kleinere zwakkere biggen soms te weinig biest. Een zeug heeft 16 tepels en kan wel 20 biggetjes per worp krijgen.

Honger en dorst tijdens veetransporten

Tijdens veetransporten is er voor dieren vaak geen water en voer aanwezig. Of er is niet voldoende voer en water aanwezig. Sommige dieren kunnen in de volle vrachtwagen niet bij het water en voer komen.

Er worden elk jaar binnen Europa, 365 miljoen runderen, schapen, geiten en varkens vervoerd en 9 miljard kippen, kalkoenen en ander pluimvee.

Miljoenen dieren worden langer dan 8 uur getransporteerd en soms zelfs langer dan 70 uur.

Dieren hebben niet alleen honger en dorst tijdens het transport. De omstandigheden zijn slecht.

Bovendien worden door het vervoeren van dieren, besmettelijke ziektes verspreidt. Zoals mond-en-klauwzeer, de varkenspest en de vogelgriep.

Verhongeren in een stal met voedsel

Dieren die te zwak zijn om bij het water of voer te komen, sterven soms van de honger of dorst in een stal.

Op deze manier sterven vele kippen en eenden in de stallen.

De dieren zijn niet meer in staat zijn om naar het voer of waternippel te lopen. De poten van deze doorgefokte dieren kunnen het gewicht van het dier niet meer dragen. Of de dieren zijn te ziek om te lopen.