Wat is dierenmishandeling in de veehouderij?

 

Als we mensen op dezelfde manier behandelen als dieren in de vee-industrie, dan noemen we dat niet behandelen maar mishandelen.

In de vee-industrie streven bedrijven niet naar gezonde dieren, maar naar een gezond bedrijfsresultaat.

Dat geldt voor de gehele sector: de veehouders, de transporteurs en de slachters.

In de hele branche wordt met zo min mogelijk kosten zoveel mogelijk geld verdiend.

Om zo veel mogelijk geld te verdienen wordt er zo weinig mogelijk geld uitgegeven aan arbeid, huisvestiging, voer, medische kosten en vervoer.

Daardoor leven dieren in slechte omstandigheden en worden dieren behandeld op een manier, die we bij mensen zouden omschrijven als mishandelen en martelen.

Binnen de vee-industrie wordt alleen gesproken van mishandeling, als een dier lichamelijk wordt mishandeld.

Bij mensen beschouwen we emotionele en seksuele mishandeling ook als mishandeling.

Emotionele mishandeling en seksuele mishandeling komt in de vee-industrie veel voor.

Kalveren worden bij de moeder weg gehaald en alleen in een hok gezet. Varkens wordt geen gelegenheid geven om zich af te koelen in een modderbad, waardoor ze van ellende in de stront gaan rollen. Kippen worden in grotere aantallen bij elkaar gezet, dan ze kunnen overzien.

 

 

Wanneer kunnen we spreken van mishandeling?

 

Binnen deze de slechte omstandigheden krijgen de dieren te maken met het mensen die dieren meer laten lijden dan noodzakelijk is.

Mensen die de dieren meer stress bezorgen dan nodig is. Mensen die de dieren met opzet pijn doen.

Mensen die bewust medische zorg achterwege laten en mensen die de dieren honger en dorst laten lijden.

Deze mishandelingen zijn geen incidenten. Dit gebeurt op grote schaal.

Undercoverbeelden laten de meest afschuwelijke beelden zien in slachthuizen, varkensstallen en bij het vangen van kippen en eenden.

Het vangen van eenden, kalkoenen en kippen gebeurt wreed.

Kippen worden geschopt en er wordt met kippen gegooid.

Kippen breken poten en vleugels tijdens het vangen. Met deze botbreuken moeten de kippen urenlang op transport. In krappe kooien zonder water en voer.

Ook bij het inladen van varkens en koeien komt mishandeling voor.

Dieren worden geslagen met stokken, krijgen stroomstoten en worden geschopt.

Om stroomstoten meer pijn te laten doen worden dieren nat gemaakt of krijgen ze stroomstoten in de anus.

In slachthuizen komt mishandeling ook voor.

Varkens die levend in heet water belanden. Kalveren die levend worden gevild. Voorbeelden genoeg.

Dat is geen behandeling. Dat is mishandeling.

Het ontbreekt dieren meestal volledig aan medische zorg. Vele dieren worden lichamelijk verwaarloosd. 

Als dieren wel medische zorg krijgen, moeten ze daar lang op wachten.

Het geven van pijnstillers gebeurt bijna nooit. Zieke en gewonde dieren lijden daardoor veel meer pijn dan nodig is.

Vissen sterven altijd een pijnlijke en langzame dood. Vissen worden soms zelfs levend verwerkt.

Dieren die geëuthanaseerd worden, moeten daar onnodig lang op wachten. Het euthanaseren gebeurt vaak op een pijnlijke en onwaardige manier.

Biggen, kalveren en kuikens worden doodgeslagen door veehouders. Als de dieren niet helemaal dood zijn, sterven ze alsnog langzaam en pijnlijk.

In Nederland wordt ook vlees gegeten dat geïmporteerd wordt uit andere landen.

In sommige landen zijn de welzijnseisen veel lager dan in Nederland.

Als in een product vlees wordt verwerkt uit een land met lagere dierenwelzijnsnormen dan in ons land, hoeft de verkoper de consument hier over niet te informeren.

In Nederland worden geen paarden gefokt voor vlees.

Paardenvlees wordt geïmporteerd uit landen zoals Canada, Mexico, Uruguay en Argentinië.

Nederland importeert ongeveer het vlees van 60.000 paarden.

De manier waarop deze paarden worden behandeld voldoet niet aan de EU-regelgeving. De paarden worden op een extreem wrede manier behandeld, mishandeld, vervoerd en geslacht. Extreem.

Het vlees van deze paarden is te koop bij alle grote Nederlandse supermarkten en wordt verwerkt in Nederlandse snacks door grote merken.

Met het importeren van dit vlees, importeren we dierenmishandeling.

Jonathan Safran heeft voor zijn boek: ‘Dieren eten’, gesproken met mensen die werkzaam zijn in de vee-industrie.

Enkele citaten uit dit boek:

“Ik heb duizenden en duizenden koeien levend het slachtproces zien doormaken. De koeien kunnen na zeven minuten aan het transportband nog leven. Ik heb ze levend gevild zien worden.”

“Het komt regelmatig voor dat je een koe voor je hebt hangen en dat je dat kalf nog ziet worstelen om eruit te komen.”

“Ik durf het bijna niet te zeggen. De stress is zo hoog, je staat zo onder druk. En het klinkt heel erg gemeen, maar ik heb stroomstokken in hun ogen geduwd. En ze daar gehouden.”

“Ik heb een collega die varkens zelfs de broeibak in jaagt. En allemaal – opdrijvers, takelaars, hulpjes – slaan ze de varkens met ijzeren pijpen. Iedereen weet ervan.”

“Het ergst, erger nog dan het fysiek gevaar, is wat het met je geest doet. Als je een tijd op de slachtvloer werkt, krijg je een houding waarbij je dingen gaat doden zonder dat het je ook maar iets doet.”

 

Bronnen: Wakker dier, Eyes on Animals, Citaten uit ‘Dieren eten’ van Jonathan Safran Foer.