Eten, drinken en een dak boven het hoofd

De verzorging van dieren in de intensieve veehouderij is gericht op het lichaam van het dier: voeding, drinken, huisvesting en gezondheid.

Een dier kan het lichamelijk goed hebben in een stal. Als hij geen ziekte heeft, eten en drinken krijgt en beschut staat.

Helaas is de verzorging van dieren vaak slecht.

Maar als een dier lichamelijk goed verzorgt wordt, betekent dit niet automatisch dat het dier een goed leven heeft.

Dieren in de vee-industrie hebben altijd een slecht leven.

Een dier in de veehouderij kan aangeboren gedrag niet uiten. Het dier leeft niet in een natuurlijke omgeving. En heeft geen normaal emotioneel leven.

Aangeboren gedrag is niet mogelijk.

Een varken kan geen modderbad nemen als hij het warm heeft. Een kip kan geen stofbad nemen om haar veren te verzorgen. En moederkonijn zit opgesloten bij haar jongen. In natuurlijke situaties verlaat moederkonijn het nest na het voeden.

De omgeving waarin dieren leven is onnatuurlijk.

Varkens leven op vloeren waarin ze niet kunnen wroeten. Konijnen leven in kleine draadgazen kooien en kippen in kale hokken.

Kippen en konijnen zijn prooidieren. Leven in kale hokken zonder verstopplaatsen is voor prooidieren stressvol. In de natuur slapen kippen in een boom. En scharrelen bij struiken waarin ze kunnen schuilen voor roofdieren.

Eenden moeten de hele dag staan, daar zijn ze lichamelijk niet op gebouwd. Zwemwater is niet aanwezig.

Ook emotioneel kan het dier zich niet natuurlijk ontwikkelen.

Moeder-kind banden worden verstoord. Kippen zijn goede moeders, maar alle kuikens groeien zonder moederliefde op.

Vriendschapsbanden en sociale contacten kunnen niet onderhouden worden. Koeien ontwikkelen in natuurlijke situaties hechte vriendschappen voor het leven.

De groepen waarin dieren leven zijn groter dan de dieren kunnen overzien en de samenstelling van de groepen zijn onnatuurlijk.

Dieren kunnen niet normaal paren. Bevruchting vindt plaats door kunstmatige inseminatie.

Hoe goed een dier lichamelijk ook verzorgd wordt, een dier in de veehouderij zit opgesloten.

Binnen de opgesloten situatie worden dieren vaak lichamelijk zeer slecht verzorgt.

De discussies in de veehouderij, en soms tegen de veehouderij, gaan meestal over de lichamelijke verzorging. Maar ook al zouden de tralies in de stallen van goud zijn: het dier zit opgesloten en is van zijn vrijheid beroofd.

Dieren hebben geen rechten

De Rijksoverheid heeft regels opgesteld voor de omgang met dieren.

Deze regels moeten het welzijn en de gezondheid van dieren beschermen.

Dieren hebben geen rechten. Ook niet het recht op vrijheid.

In de praktijk wordt het welzijn en de gezondheid van dieren slecht beschermt.

“Dieren zijn rechtsobject: roerende zaken die van eigenaar kunnen veranderen, verhuurd kunnen worden en die mogen worden bejaagd of geslacht” (Bron: Animal Rights).

Biologen en dierengedragswetenschappers doen al jaren onderzoek naar het gedrag van dieren.

Inmiddels is duidelijk dat dieren intelligentie hebben en pijn kunnen voelen. Ook kunnen dieren zich inleven in de gevoelens van anderen en hebben dieren levenswil.

Dieren hebben een eigen persoonlijkheid. En zijn op zichzelfstaande wezens.

Toch hebben dieren geen rechten.

De filosoof Peter Singer kwam in het jaar 1975 met het boek ‘Animal Liberation’. Hij schrijft in dat boek: “Niet-menselijke dieren dienen te worden behandeld als onafhankelijke wezens, in plaats van te worden gezien als middelen voor menselijke doeleinden.”

Peter Singer schrijft dat als mensen andere dieren uitsluiten van morele betrokkenheid, zij ‘speciecistisch’ handelen: Zij discrimineren op basis van de soort.

‘Speciesisme’ is een woord bedacht naar analogie met de woorden racisme en seksisme.

In de geschiedenis zien we misstanden, die door de hele maatschappij als normaal werden beschouwd: slavernij, kinderarbeid, geen stemrecht voor vrouwen en geen homohuwelijk.

De manier waarop dieren op dit moment worden behandeld in de vee-industrie is een misstand, een maatschappelijke ‘morele blinde vlek’.