Een stal is een zeer onnatuurlijke leefomgeving

Stallen voldoen op geen enkele manier aan de natuurlijke behoeftes van dieren. Aangeboren gedrag is in een stal niet mogelijk. Dit is frustrerend voor dieren en slecht voor het welzijn.

Kippen kunnen geen stofbad nemen, niet op stok gaan en het eten niet bij elkaar scharrelen. Varkens kunnen niet wroeten in de betonnen vloer en ook geen modderbad nemen. Konijnen kunnen niet graven en soms niet eens recht opstaan. Eenden kunnen niet zwemmen in een stal.

Aangeboren gedrag is niet mogelijk in een stal.

Zelfs de meest eenvoudige lichamelijke bewegingen, zoals een klein stukje lopen of even de vleugels uit slaan is vaak niet mogelijk.

Dit is zeer slecht voor het welzijn van dieren.

Het eten wordt kant en klaar aangeboden. In natuurlijke omstandigheden is het bij elkaar zoeken van het eten een belangrijke dag invulling. En ook een lichamelijke activiteit: dieren leggen heel wat kilometers af om voedsel te zoeken.

Dieren moeten op dezelfde plek waar zij eten en slapen hun behoefte doen. Dit gaat tegen het natuurlijke gedrag van het dier in.

Bovendien zorgt het leven in de stront voor ontstekingen aan klauwen en luchtwegen. Deze ontstekingen zijn pijnlijk. 

Door gebrek aan daglicht ontbreekt een normaal dag en nachtritme. Sommige dieren, zoals varkens, staan in het donker om ze rustig te houden. Andere dieren, zoals kippen, staan lang in het licht om ze meer te laten eten.

De vloeren in de stallen zijn van beton, kunststof of gaas. Dit zorgt voor ontstekingen aan de poten, wat wordt verergerd door uitwerpselen op de vloer.

Op gladde vloeren kunnen dieren uitglijden, daarom lopen dieren voorzichtig in een stal. Voorzichtig lopen belemmert dieren in vrij bewegen. Kalfjes kunnen niet dartelen. Ze zijn bang om te vallen.

In natuurlijke situaties leven dieren in groepen met een duidelijke rangorde. In de veehouderij zijn de groepen te groot om de pikorde vast te stellen. Dit leidt tot onrust en stress. Een vleeskip leeft in een stal met duizenden kippen. In de natuur leeft een kip in een groep van ongeveer 30 kippen.

Dieren uit verschillende groepen worden soms bij elkaar in een hok gezet. De hiërarchie wordt dan opnieuw bepaald. Dit veroorzaakt onrust en gevechten. Als varkens uit verschillende hokken of stallen samen in een vrachtwagen worden gezet, gaan ze vechten. Rangordegevechten worden verergerd door gebrek aan schuilruimte. Aangevallen dieren kunnen niet vluchten.

Familiebanden, de moeder-kindband en vriendschappen kunnen niet worden onderhouden. Kalfjes staan de eerste weken van hun leven zelfs alleen in een hok. Veel dieren zijn eenzaam.

In de volle stallen worden dieren die willen rusten of slapen gestoord door dieren die bezig zijn. Vaak kunnen dieren niet bewegen zonder elkaar aan te raken. Deze opgedrongen lichamelijke contacten en het gebrek aan rust en slaap, leidt tot frustratie. Met als gevolg dat de dieren elkaar verwonden. Varkens gaan aan elkaars staart en oren bijten en kippen gaan elkaar pikken.

In de volle stallen besmet een ziek dier gemakkelijk zijn soortgenoten. Deze snelle besmetting wordt verergerd door de onhygiënische omstandigheden in een stal.