Stront

In de stallen leven dieren de hele dag in de stront. Ze staan met hun poten in de mest. Ze ademen mestdampen in en zijn besmeurd met mest.

Het leven in de stront levert grote problemen op.

Dieren hebben van nature een hekel aan mest.

Ademhalingsproblemen

In de stallen ademen dieren mestdampen in. Deze giftige mestdampen, zoals ammoniakdampen zijn schadelijk voor de longen. Mestdampen kunnen ook de ogen en de maag irriteren.

Vleesvarkens en kalveren zijn erg gevoelig voor slechte luchtkwaliteit.

Vleesvarkens hebben kleine longen, ten opzichte van wilde varkens. Dit komt door het jarenlange doorfokken.

Kalveren hebben een zwakke gezondheid doordat ze te vroeg bij de moeder weg zijn gehaald.

In de stallen leven varkens en koeien boven een kelder gevuld mest en urine.

De concentratie ammoniakdampen in een stal worden aangeduid met ppm. Dit staat voor ‘Parts per Million’. Een concentratie van 1 ppm betekent dat 1 deel van de miljoen delen bestaat uit ammoniak.

Mensen krijgen ademhalingsproblemen bij 6 ppm.

Boven de 20 ppm veroorzaakt beschadigingen aan luchtwegen.

Volgens een onderzoek door het Europese Wetenschappelijk Panel voor diergezondheid en dierwelzijn, zijn concentraties van boven de 40 ppm normaal in varkenstallen. In sommige varkensstallen zit het tussen de 50 ppm en 70 ppm.

Meer dan 50% van de varkens heeft ademhalingsproblemen, zoals longontstekingen, benauwdheid en chronisch hoesten. Ongeveer 30% van de varkens heeft borstvliesontsteking. Mestdampen kunnen ook ontstoken ogen en maagzweren veroorzaken.

Van de witvleeskalveren heeft 50% beschadigde longen en meer dan 33% borstvliesontsteking. Van de rosékalveren heeft 66% beschadigde longen en 50% borstvliesontsteking.

Een witvleeskalf wordt geslacht als het dier 8 maanden oud is of jonger. Een rosékalf wordt geslacht als het dier tussen de 8 en 12 maanden oud is.

Luchtwegontstekingen is een belangrijke doodsoorzaak bij kalveren in de eerste paar weken.

Het slechte luchtklimaat in de stal zorgt bij 20% van de kippen voor problemen.

Ziektes aan de longen bij dieren worden vaak niet behandeld.

Longaandoeningen zijn erg pijnlijk.

In de stront staan

Vleeskippen staan hun hele leven lang in hun eigen uitwerpselen. In de opfokperiode van vleeskippen, die ongeveer 6 weken duurt, wordt de stal niet schoongemaakt.

Uit een onderzoek van Wageningen University en Research blijkt dat tussen de 15 en 20% van de vleeskippen voetzweren heeft.

In Nederland hebben 50 miljoen kippen per jaar voetzweren, als gevolg van het staan in de uitwerpselen. Voetzweren zijn erg pijnlijk en genezen slecht. Voetzweren kunnen leiden tot kreupelheid. Ook veroorzaken de natte en zure uitwerpselen borstblaren.

Kalkoenen krijgen ook voetzweren en brandblaren van de uitwerpselen. Ook krijgen kalkoenen last van geïrriteerde ogen en luchtwegen van de ammoniakdampen.

Fokzeugen staan tijdens het insemineren vastgeklemd tussen stangen. Ook tijdens het voeden van de biggen staan fokzeugen vastgeklemd. Vastgeklemd in de kraamstal kan moedervarken alleen liggen en staan. En moet zij noodgedwongen in haar eigen stront liggen.

Het uitwendige gedeelte van het vrouwelijke geslachtsorgaan van de fokzeug, de vulva, komt door het liggen in de stront in contact met mestbacteriën. Het gevolg daarvan is blaas- en baarmoederontsteking. Tien procent van alle fokzeugen heeft blaasontsteking.

Kalveren hebben een grote kans zich te verwonden door uit te glijden, op harde vloeren, die bedekt zijn met urine en mest. Het gevolg van de smerige vloeren is tevens dat de klauwen van de kalveren zacht worden. Hierdoor ontstaan beschadigen, slijtage en ontstekingen aan de klauwen. Ook varkens en koeien krijgen van het staan in de mest, problemen aan de klauwen.

Diarree

In de natuur hebben varkens en koeien vaste drollen. De billen van een varken blijven door deze vaste drollen schoon.

In de varkenshouderijen en melkveebedrijven hebben dieren zachte, waterige ontlasting. Dit komt door het voedsel.

Het eten bevat te veel eiwitten en te weinig vezels. Dit is niet goed voor de darmen, De darmen worden gevoelig voor virussen en bacteriën. Dit vergroot de kans op diarree.

Diarree bij jonge dieren

In biest zitten belangrijke voedingstoffen en antistoffen. Biest is de eerste moedermelk.

Jonge dieren als kalveren en biggen die te weinig biest krijgen hebben een vergrote kans op diarree.

De onhygiënische omstandigheden in stallen vergroten de kans op diarree nog meer.

Voor kalveren en biggen is diarree levensgevaarlijk.

Een kalf wordt direct na de geboorte bij de moeder weggehaald. Biest, de eerste melk, wordt met een fles, speenemmer of sonde aan een kalf gegeven. Uit een onderzoek van de MSD Animal Health blijkt dat 62% van de kalveren de eerste 24 uur te weinig biest krijgt. Bovendien is de biest soms van slechte kwaliteit.

Een kalf dat te weinig biest heeft gekregen is gevoelig voor besmetting met bacteriën en virussen. Dit kan diarree veroorzaken.

Ook onhygiënische omstandigheden in de stal, en de overgang van biest naar poedermelk kan diarree veroorzaken.

De belangrijkste doodsoorzaak bij jonge kalveren is diarree. In 56% van de gevallen.

Een fokzeug krijgt meer biggen dan een natuurlijk varken. De biggen zijn daardoor kleiner en zwakker. De zwakste biggen krijgen in de strijd om een tepel te weinig te drinken waardoor ze te weinig antistoffen binnen krijgen die in biest zitten.

In de krappe kraamstal komen biggen in aanraken met ontlasting. In ontlasting zitten bacteriën. Het gevolg van weinig weerstand, weinig drinken en mestbacteriën is diarree. Aan deze geboortediarree overlijden veel biggen.

Biggen die 25 dagen oud zijn worden bij de moeder weggehaald. De biggen krijgen dan vast voedsel en water. De plotselinge overgang van melk naar vast voedsel is niet goed voor de jonge darmen en kan diarree veroorzaken. Bovendien snappen de jonge biggen soms pas na lange tijd waar ze kunnen eten en drinken. Het tijdelijk niet eten en drinken kan ook diarree veroorzaken.

Diarree die wordt veroorzaakt door de overgang van melk naar vast voedsel wordt speendiarree genoemd.

In de natuur drinkt een big 3 tot 4 maanden bij de moeder. De overgang van melk naar vast voedsel gaat geleidelijk.

Bronnen: Varkens in Nood, Compassion in World Farming, Wakker Dier, Dier en Recht, onderzoek van Wageningen Lifestock Research.