Ik heb commentaar gekregen op mijn facebook berichten…
Ik schrijf elke week een facebook stukje.
“Kun je niet voortaan een foto van jezelf bij het bericht zetten, dat maakt je bericht persoonlijker?”
Help.
Een paar woorden in een facebook bericht zetten lukt mij wel.
Maar een selfie?
Ik ben niet het type, wat een jurkje aantrekt en met mooi rood gestifte lippen, en een vegan appeltaart in de handen, met een big smile lachend naar de camera kijkt. En wat bla, bla, bla, woorden schrijft, enkel en alleen om in beeld te zijn.
Ik ben meer het type wat blij is dat ik mijn trui niet binnenste buiten aan heb, en al een stuk van de appeltaart heeft gegeten, terwijl het ding nog heet is, en ik mijn mond eraan verbrand. Met een kwijlende hond naast mij, die hoopt dat er wat kruimels op de grond vallen.
Met zulke foto’s kun je niet op facebook zetten. Daar zit niemand op te wachten.
Van mijn hond moet ik het ook niet hebben. Zodra ik een telefoon pak en een foto van hem wil maken, kijkt hij de andere kant op.
Ik kan een rondje om het beest heen lopen met de telefoon, maar zijn hoofd draait keurig in tegengestelde richting mee.
Maar vooruit.
Hierzo, in Groningen, lag vanmorgen sneeuw.
Toen ik een wandeling met de hond maakte dacht ik: laat ik mij eens over mijn foto weerstand heen zetten en een leuk selfie maken in de prachtige sneeuw.
Maar bij het zien van de foto’s van mezelf met kapsel ‘snel even opgestoken’, wandelschoenen aan, dikke sjaal om, riem van de hond in de hand waaraan poepzakjes zitten vast geknoopt, begon ik te twijfelen.
Ik geloof niet dat iemand op facebook op deze foto’s zit te wachten.
De hond deed zijn kunstje hoofd in tegengestelde richting draaien, dus van hem heb ik een foto van de achterkant van zijn kop. Zonder poten want die wilde ik niet op de foto omdat ze onder de blubber zaten.
Tja ook niet de foto’s van het jaar.
Gelukkig kwam ik in mijn straat een sneeuwpop tegen, die poseerde geduldig.
En mijn appeltaart deed ook niet moeilijk.
Dus op speciaal verzoek, 4 persoonlijke foto’s, van mijn dag.
Ik geloof niet dat deze foto’s toegevoegde waarde hebben.
De achterkant van de kop van mijn hond, een appeltaart vers uit de oven, het park om de hoek en de sneeuwpop in mijn straat.
Iets wat wel toegevoegde waard heeft is het e-book wat ik heb geschreven.
Er zitten ook allerlei tips in over vegan bakken, zodat jij ook een vegan appeltaart kunt bakken.
Als je geen zin hebt in het bakken van een appeltaart: de Hema heeft vegan appeltaarten te koop.
Slagroom advies: de plantaardige slagroom in spuitbus van Albert Heijn is goed.
In het e-book zit wel een kleine selfie van mij. Met de trui goed aan en de lippen gestift.
Heb je mij nog niet geliked op facebook, hieronder de link naar de facebook pagina, vind ik leuk.
