Bodemvervuiling

 

De intensieve veehouderij vervuiling de bodem met fosfaat, stikstof, zware metalen, bacteriën, virussen, bestrijdingsmiddelen en medicijnen.

 

 

Bodemvervuiling door vermesting en verzuring

 

De vee-industrie produceert een enorme hoeveelheid mest.

Deze mest zorgt ervoor dat de bodem verzuurt en vermest.

Vermesten betekent een overschot aan voedingstoffen.

Voor het voedsel van dieren moet een enorme hoeveelheid gewassen worden verbouwd. Ook het verbouwen van voedsel voor dieren zorgt voor vermesting en verzuring van de bodem.

Sommige plantsoorten verdwijnen en andere plantsoorten gaan extra groeien. Daardoor wordt de natuurlijke begroeiing in gebieden veranderd.

 

 

Bestrijdingsmiddelen en resten van medicijnen

 

Bij het verbouwen van gewassen worden veel bestrijdingsmiddelen gebruikt.

In Nederland is in 2016 in de gehele landbouwsector 5,7 miljoen kilogram chemische bestrijdingsmiddelen gebruikt, volgens Centraal Bureau voor de Statistiek.

Overheidsinstellingen, huishoudens en fabrieken gebruiken ook bestrijdingsmiddelen.

Bestrijdingsmiddelen worden gebruikt om schade toe te brengen aan bepaalde planten of dieren, bijvoorbeeld sommige insecten.

De chemicaliën die in bestrijdingsmiddelen zitten kunnen lang gevaarlijk zijn.

Bestrijdingsmiddelen op basis van gechloreerde koolwaterstoffen werden in het verleden veel gebruikt. Deze bestrijdingsmiddelen zijn niet alleen schadelijk tegen de insecten waar ze tegen werden ingezet. Ook voor dieren en mensen zijn ze erg schadelijk. Voorbeelden van deze bestrijdingsmiddelen zijn DDT en Aldrin.

DDT is een bestrijdingsmiddel tegen luizen, bedwantsen, vlooien, muggen en andere insecten. De ontdekker van DDT, Paul Hermann Müller, kreeg in 1948 een Nobelprijs voor deze ontdekking.

Inmiddels is duidelijk dat DDT erg schadelijk voor mens en natuur is. Het is een slecht afbreekbaar gif, en hoopt zich op in vetten bij mensen en dieren

In Westerse Landen is het gebruik van DDT inmiddels verboden. In derdewereldlanden wordt DDT gebruikt voor het bestrijden van malaria.

Dit gif wordt ook nog steeds aangeraden door de Wereldgezondheidsorganisatie tegen de malariamug. De malariamug gaat niet dood van DDT, maar blijft uit de buurt van huizen die besproeid worden met DDT.

Aldrin is een bestrijdingsmiddel tegen termieten, sprinkhanen, en de larven van kniptorren. Het is erg schadelijk voor de mens en natuur. Het is sinds 2004 verboden in de meeste landen. In de jaren daarvoor is er meer dan 270 miljoen ton Aldrin geproduceerd, terwijl 5 gram al dodelijk is voor mensen.

Het zijn slecht afbreekbare giffen, die zich op hopen in het vet van dieren en mensen.

Doordat het gif zich ophoopt in het lichaam hebben dieren die hoger in de voedselketen zitten, de hoogste concentraties in zich. Dieren die hoog in de voedselketen staan worden het meest vergiftigd.

Er is een onderzoek gedaan naar DDT in zeearenden.
Zeearenden hebben tot 50 keer meer DDT in zich, dan dat er DDT in de vis zit die ze eten.

De stoffen werken in op het zenuwstelstel en leiden tot duizeligheid, verwardheid, en spiertrillingen. Het kan ook schade aan de lever veroorzaken, en leiden tot kanker. Een hoge concentratie is dodelijk.

Dieren die deze bestrijdingsmiddelen binnen krijgen door het eten van bespoten planten, of door het eten van dieren die bestrijdingsmiddelen hebben opgeslagen in vetcellen, kunnen kanker of voortplantingsproblemen krijgen van de pesticiden.

Ook voor de mens zijn pesticiden gevaarlijk.

In de intensieve veehouderij worden er veel medicijnen gebruikt. Deze medicijnen komen via bemesting van grond in de bodem terecht. Resten van medicijnen kunnen zeer schadelijk zijn voor dieren.

 

 

Bodemvervuiling met metalen

 

De vee-industrie vervuilt de bodem met zware metalen.

Voorbeelden van zware metalen zijn lood, zink, kwik, calcium, cadmium, koper en magnesium.

In mest zitten zware metalen. Ook in de pesticiden die in de landbouw worden gebruikt zitten zware metalen.

Zware metalen hechten aan bodemdeeltjes.

Planten kunnen metalen uit de grond opnemen. Zware metalen komen via planten in voedsel voor mensen en dieren terecht. Mensen krijgen ook metalen binnen door het inslikken van bodemdeeltjes.

Mensen en dieren hebben een zeer beperkte hoeveelheid van deze stoffen nodig.

Krijgen mensen en dieren te veel van deze stoffen binnen, dan is het giftig voor het lichaam.

Om schade aan het lichaam te voorkomen slaat het lichaam deze stoffen op in lichaamsweefsel.

Het lichaam kan deze stoffen namelijk niet, of nauwelijks, afbreken.

Arseen, cadmium, koper, kwik, lood en zink zijn zware metalen die veel voorkomen in de bodem.

In fosfaaterts zit cadmium. Fosfaaterts wordt gebruikt in de landbouw om land te bemesten. Fosfaaterts wordt ook toegevoegd aan krachtvoer voor dieren in de vee-industrie.

Bodemvervuiling met cadmium veroorzaakt de grootste problemen. Het veroorzaakt schade aan de nieren.

Het gevaar van metalen neemt daardoor toe naarmate een dier hoger in de voedselketen zit.

Vervuiling van de grond met metalen wordt ook veroorzaakt door fabrieken, mijnen, het verbranden van afval en uitlaatgassen van auto’s.

 

 

Vervuiling door bacteriën en virussen

 

In mest van dieren zitten bacteriën en virussen, sommige daarvan kunnen ziektes veroorzaken.

Deze bacteriën en virussen komen ook in de bodem terecht als de grond wordt geïnjecteerd met mest.

 

Cijfers en bronnen: NutriNorm, Wageningen UR, Trouw, deltawerken, dierenbescherming, duurzaammbo, lenntech, NOS, CBS, RIVM, Milieucentraal, Groen Nieuws.