TIP: vegan mayonaise
Ik was een keer in een vegan supermarkt.
De winkel bestaat niet meer, dus ik zal je het adres niet geven.
Ik zie daar verschillende soorten vegan mayonaise in het schap staan.
Ik helemaal dolblij.
Een pot mayonaise uit het rek geplukt en naar de kassa.
Als ik toch iets had gemist in mijn vegan leven, dan was het mayonaise.
Mayonaise betekent: een huzarensalade kunnen maken, een dipsausje bij de chips, een knoflooksausje bij een broodje falafel. En natuurlijk mayonaise bij de patat.
Ik had weleens recepten gezien om zelf mayonaise te maken. Ik begin daar niet aan.
Toen ik nog niet vegan at, maakte ik ook geen mayonaise.
Oké ik heb het één keer gedaan: een hoop geklieder met eieren, olie en mosterd. Ik heb geen zin in dat soort gedoe. Mayonaise wil ik gewoon in een pot kopen.
‘s Avond een maaltijd maken: patat, sla en een burger. Mayonaise erbij: de feestmaaltijd kon beginnen.
Nou, nou, nou.
Mijn zoon en ik proeven: smerig!
Het proefde niet naar mayonaise.
Het proefde niet eens naar eten.
Ik had het idee of ik een klodder tegelkit op mijn bord had gekwakt. De mayonaise de prullenbak in: mijn badkamer was al gekit.
Maar ik had meer soorten vegan mayonaise in de stelling van de vegan supermarkt zien staan.
Ik de volgende dag terug naar de winkel.
Ik zei tegen de eigenaar: “De mayonaise die ik hier gisteren heb gekocht viel tegen.”
“Wij krijgen er hele positieve reacties op,” antwoordde de eigenaar.
Ja, ja, ja, van bouwvakkers zeker die badkamers kitten, dacht ik. Maar ik zei het niet.
Daar heb ik nou een spuughekel aan.
Ken je ze? Veganfreaks.
Van die veganisten die alles bejubelen wat in een potje wordt gesmeten en waarop het woordje vegan wordt gedrukt.
Ik ben veganist, maar ik kan ook proeven. Ik kan proeven of iets wel of niet naar mayonaise smaakt.
Maar goed, ik had dus meer potten mayonaise zien staan.
Onder het motto: “Ik blijf niet heen en weer rijden,” koop ik alle soorten vegan mayonaise plus alle varianten: drie tubes en twee potten.
’s Avonds weer patat.
Helaas. Niets smaakte naar mayonaise, twee varianten waren als saus nog net te eten. Maar niet voor herhaling vatbaar.
Je kent dat wel. Voor de vorm zet je het in de koelkast, vier weken later gooi je de pot alsnog in de prullenbak. Niemand heeft er ooit weer van gegeten.
Zelfs de puber niet, die zes keer per dag de koelkast opendoet, omdat hij honger heeft.
Ik had in die tijd een bloemenwinkel. De volgende dag vertel ik het mayonaise verhaal aan een van mijn medewerkers.
Uitgebreid natuurlijk.
De dag daarna krijg ik van mijn medewerkster een pot vegan mayonaise, van Remia. Die had ze bij de Jumbo zien staan.
De Jumbo bestaat trouwens nog steeds.
Ik voor de derde keer die week patat in de airfryer gooien.
Dit keer de mayonaise maar even voorproeven, voordat ik de mayonaise op het bord flikker.
Super lekker. Heerlijk. Precies zoals mayonaise hoort te smaken.
Inmiddels koop ik altijd de vegan mayonaise van Remia: Remia Mayolijn.
Ook Jean Baton Vegan Mayo is goed.
Het zou een beetje stom zijn als jij ook eerst zes potten mayonaise moet kopen, voordat je de goeie te pakken hebt.
Daarom heb ik een e-book geschreven, waarin ik praktische tips geef over vegan eten. En waarin ik goede vervangers noem voor dagelijkse boodschappen.
Niet van dat ‘veganfreakgejubel’.
Echte tips, waar je wat aan hebt, ook als pubers bij je in huis wonen.
Trouwens de meeste ketchups zijn vegan, ook Heinz tomaten ketchup is vegan.
