Vegan eten is het nieuwe chic
Ken je dat, zo’n suffig restaurant, waar ze de tosti ‘croque-monsieur’ noemen?
Met krakende laminaatvloeren en serveersters met zwarte vale rokjes.
Een glazen vitrinekast. Waarin appelgebakjes jarenlang hetzelfde rondje draaien, en waar ondertussen de tafels leger worden.
Waar de kleren van de gasten grijzer zijn dan het haar. Gasten die op gedempte toon met elkaar praten. Bijna levenloos.
Nou, in zo’n restaurant plofte ik neer samen met mijn zoon.
Met tassen vol kleren en schoenen.
Hadden we niet moeten doen.
In zo’n restaurant is het eten van zalm deftig.
Gekweekt in een bak vol stront en antibiotica. Gevoerd met kleurstof.
Dat vinden ze chic.
Saté van kip met ademhalingsproblemen en voetzweren:
‘De specialiteit van het huis’.
Ik zat daar en bestudeerde de menukaart. Zinloos.
In zo’n restaurant zijn de gerechten op de kaart nog ouder dan de gasten. En meer versleten dan een zwarte vale rok.
Ik vroeg aan de serveerster of de kok iets vegan kon bereiden.
“Dat kan.” zei de serveerster op gedempte toon.
Nou, nou, nou, ik heb inderdaad iets vegan gehad:
Een bord sla met tomaat.
De serveerster is daarvoor nog vier keer bij de tafel geweest.
Met vragen van de kok:
“Nee, geen vlees.”
“Nee, geen vis.”
“Nee, geen eieren.”
“Nee, ook geen kaas.”
De kok – die al jarenlang hetzelfde rondje draait – wist niets anders te bedenken dan het serveren van garnering.
Ik heb iets tofs voor jouw.
Deftig doen met zwarte vale rokjes, plofkip en kweekzalm is echt niet meer van deze tijd.
Vegan eten is het nieuwe chic: eten zonder dierenleed.
Ik heb een e-book geschreven over vegan eten, je kunt het hieronder gratis downloaden: het e-book is niet geschikt voor grijze bijna levenloze mensen.
Alleen geschikt voor mensen die met de tijd mee gaan.
In het e-book vertel ik alles over vegan eten, want vegan eten is zoveel meer dan sla met tomaat
Heb je het e-book nog niet aangevraagd. Snel doen!
